Binnen negen jaar heeft iedereen een geschikte, betaalbare woning. Weg is de woningnood. Zou het echt? Gisteren, op verkiezingsdag, tekenden bijna alle gemeenten in Noord-Holland en Flevoland zogeheten Woondeals met minister Hugo de Jonge. En de boodschap is: voor eind 2030 leveren we u grofweg 220.000 woningen. Experts oordelen anders: “Je komt eerder richting de helft uit.”
Het tekort aan betaalbare woningen overheerst de verkiezingen voor de Provinciale Staten en is hét hete hangijzer. Precies op deze dag dat kiezers naar de stembus gingen, zetten wethouders van tientallen gemeenten hun handtekeningen onder drie Woondeals. Eentje voor 29 gemeenten in de MRA, de Metropoolregio Amsterdam (171.200 woningen), eentje voor Noord-Holland Noord (40.000 woningen) en eentje voor de overige gemeenten in Flevoland (zo’n 8.000 woningen). Dit houdt in dat er in de twee provincies elke week 500 vooral betaalbare woningen bij zouden komen.
Grote risico’s
Precies op de valreep is het einde van de wooncrisis in zicht, zou je dan concluderen. Maar niets lijkt minder waar. Betrokkenen zeggen dat de deals niet realistisch zijn en die woningnood is na 2030 nog lang niet opgelost. Vooral de Woondeal in de Metropoolregio Amsterdam zou op drijfzand zijn gebaseerd. Veel te zachte afspraken, verkeerd gerekend, onzekerheid vanwege grote risico’s en te weinig geschikte locaties. De door Hugo de Jonge gewenste partners als woningbouwverenigingen en projectontwikkelaars ondersteunen de inhoud dan ook niet.